Witold Wołowicz

Witek był na piątym roku studiów, gdy zdarzyła się tragedia: samoistny wylew krwi do mózgu. Najpierw była operacja, później sześć tygodni na pograniczu życia i śmierci w stanie śpiączki, a po przebudzeniu rozpoczęła się żmudna praca nad sobą, aby pokonać niedowład rąk i nóg, i wrócić do sprawności sprzed wylewu.

– Zdarzenia pomiędzy 2 grudnia 2007 r. a końcem stycznia 2008 r. znam tylko z opowieści najbliższych, gdyż ten okres przeżyłem jako „roślina”. W dodatku „roślina” skazana przez część świata medycznego na wyrzucenie. Lekarze nie rokowali poprawy, a wręcz sugerowali hospicjum. Stopniowy powrót do normalnego życia był możliwy dzięki uporowi, bezgranicznemu oddaniu moich rodziców i ich wsparciu – mówi Witek.

Osiągnął olbrzymi postęp w rehabilitacji. Na początku wymagał pomocy nawet przy poruszaniu się na wózku inwalidzkim. Marzył o tym, aby kiedyś znów móc chodzić. Dziś coraz pewniej stawia kroki. Coraz pewniej też kroczy przez życie: uzyskał licencję pośrednika w obrocie nieruchomościami, skończył studia magisterskie i podyplomowe.

– Przede mną jeszcze długa walka o pełną sprawność fizyczną, ale jestem pełen nadziei, że z Waszą pomocą zwyciężę – mówi.