Andrzej Orczykowski

Andrzej Orczykowski – pełen życia, humoru, energii. Mocno związany z rodzinnym miastem. Kilka lat tańczył w zespole regionalnym „Sądeczoki” oraz uczęszczał do Szkoły Muzycznej – grał na klarnecie. Jest zdolny, pracowity, pełen twórczych pomysłów, bardzo lubiany. Pomagał wielu osobom wykonując rekonstrukcje części twarzowo – szczękowych ludziom po nowotworach i innych uszkodzeniach twarzy.

21 sierpnia 2009 roku na niebezpiecznym skrzyżowaniu młody kierowca nie ustąpił mu pierwszeństwa przejazdu. Doszło do czołowego zderzenia. Andrzej jechał na motorze. Sprawca nie ucierpiał, natomiast Andrzej odniósł ciężkie obrażenia czaszkowo-mózgowe, pęknięcie podstawy czaszki, kręgosłupa, oczodołu, złamanie żeber, nogi, uszkodzenie płuc i wiele innych. Ponad dwa miesiące toczyła się nieustanna walka o przeżycie. Walczyli lekarze, pielęgniarki, a przede wszystkim rodzina, która czuwała nad nim od rana do wieczora.

Po ponad czterech miesiącach nastąpił duży przełom. Odłączono sondy, a później rurki tracheotomicznej. Andrzej może samodzielnie połykać i oddychać bez problemów. Powrót do sprawności to intensywna terapia i specjalistyczna rehabilitacja. Każdego dnia rodzina stara się z nim ćwiczyć różne funkcje życiowe. Po dwóch miesiącach bycia w śpiączce, mozolnej, codziennej pracy, dziś porusza prawą stroną, lewa ciągle jeszcze w niedowładzie. Nauczył się samodzielne oddychać, połykać, mówić a sam pomaga ile może w codziennej pielęgnacji, chociaż nikt nie dawał na to szans. Wiara i pomoc rodziny, przyjaciół, znajomych oraz ludzi dobrego serca daje Andrzejowi siłę napędową.

Rehabilitacja to droga do przyszłości – ciężka, nieustanna i bardzo droga. Musi być intensywna, aby mięśnie nie zanikały, ścięgna nie kurczyły się, by nie stracić tego co udało się osiągnąć do tej pory. Specjalistyczne ćwiczenia w najlepszych Klinikach Rehabilitacyjnych mogą dalej usprawniać Go fizycznie oraz pracę mózgu. Jego córeczki czekają na powrót tatusia do domu, kiedy to nastąpi?